Wil je oorlogspropaganda; kan je rekenen op ‘de Correspondent’

De Correspondent, gedragen door redelijk tot goed opgeleid progressief Nederland laat dan eindelijk haar true colors zien. Op 8 juli 2016 schreef Bilderberger Marc Chavannes, ‘Nestor’ van de Correspondent de volgende inleiding: “Als je vrede wilt, moet je rekenen op oorlog”. Een vrije vertaling van het Latijnse spreekwoord ‘Si vis pacem, para bellum’ dat betekent: als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog. De strekking is hetzelfde: er is geen vrede zonder effectieve afschrikking van eventuele agressors. De wapenwedloop tijdens de Koude Oorlog was gebaseerd op hetzelfde eeuwenoude politieke mantra.

Chavannes beweegt zich maar al te graag voort op dit achterhaalde karrenspoor. Aangezien de Nederlandse militaire status van ‘kansloos’ beproefd werd in de meidagen van 1940, ging de Nederlandse krijgsmacht welwillend in 1949 op in de NAVO. Vanaf dat moment werden we effectief een doorvoerland voor Amerikaanse troepen voor het geval de Russen zouden komen. Na de val van de Berlijnse Muur beloofde de NAVO bij monde van Genscher “geen uitbreiding van NAVO grondgebied naar het oosten”, maar in de jaren daarna gebeurde dit toch. Het is opvallend dat dit stukje geschiedenis compleet door Chavannes wordt genegeerd. Het maakt het uiteraard wel overzichtelijker om de zogenaamde “agressie van Putin” te illustreren. Angst kweken, daar is het de MSM kennelijk om te doen; feiten vermelden is daaraan kennelijk ondergeschikt.

Aangezien we de Correspondent al langer onder de MSM scharen bevreemdt het dus niet maar stelt het evengoed wel tot nadenken.

Hypnose, selectief geheugen of oppoetsen geschiedenis?

Om zijn overtuiging te ondersteunen meent Chavannes ons te moeten entertainen met zijn journalistieke wapenfeiten. Helaas gaat ook hij volledig voorbij aan de ondertussen tot verveling toe bewezen misvatting dat de VS in 2003 Irak aanviel om er ‘democratie’ te vestigen. Marc Chavannes geloofde hardnekkig in het sprookje dat de VS Irak binnenvielen en dictator Saddam verwijderden om ‘de ene dominosteen na de andere te laten kantelen, aangezien de landen van het Midden-Oosten toe waren aan bestuur van het volk door het volk.’ Niets over de ‘weapons of mass destruction‘ bangmakerij die we toen hoorden. Het is alsof we de echo van Jaap de Hoop Scheffer’s bijdrage aan de onlangs in ons land gehouden European Council on Foreign Relations (ECFR) horen. Diezelfde De Hoop Scheffer was ook een graag geziene gast op de Bilderberg conferenties.

De rest van zijn artikel is eigenlijk letterlijk en figuurlijk misplaatst, we zouden het gezien het hoog gehalte defensie-lobbyisme eerder verwachten als keynote tijdens een wapenhandelbeurs. We quoten hier dan ook graag even George Orwell (schrijver van 1984): “Journalism is printing what someone else does not want printed: everything else is public relations.” Want van het laatste is overduidelijk sprake.

Gezien de timing kan dit stuk niet los worden gezien van de beslissing van de leiders van de 28 NAVO-landen die afgelopen vrijdag in Warschau akkoord zijn gegaan met het stationeren van troepen in Polen en de Baltische staten ter ‘afschrikking van Rusland’. Public Relations (oftewel strikt genomen propaganda) voor een nieuwe Koude Oorlog, voor angst en het aloude binden van een verdeelde maatschappij door een gezamenlijk vijandsbeeld.

Past dit wel bij de Correspondent? Een zogenaamd ‘vernieuwend journalistiek medium’ dat zichzelf doopte tot ‘medicijn tegen de waan van de dag’? Enkele achtergronden over de ontstaansgeschiedenis van de Correspondent geven wellicht antwoord op deze vraag.

De waarheid achter een journalistiek sprookje

Amsterdam, 7 Januari 2014, Rob Wijberg, de Correspondent
Foto: Truus van Gog/Hollandse Hoogte

De Correspondent, het geesteskind van Rob Wijnberg werd volgens gelovigen onbevlekt ontvangen na zijn vertrek als hoofdredacteur van nrc.next. Maar aangezien we meer van waarheidsvinding zijn dan van religie, mag worden vermeld dat Rob Wijnberg en Ernst-Jan Pfauth hun ideeën voor een dergelijk platform al in grote lijnen ontwikkelden voor het NRC, al heette het toen nog Project Urk.

Van de 13-koppige equipe die dit initiatief startten waren het 12 witte mannen waarvan de helft studeerde aan de Universiteit van Amsterdam. Haast zonder uitzondering schreven ze voor De Groene Amsterdammer, Vrij Nederland en/of NRC. We kunnen hier dus rustig spreken van de grachtengordel-elite. Het not-so-old-boys-network was er duidelijk goed in bedreven om hun netwerk te verzilveren, ze werden praktisch gelanceerd door eerder genoemde media en bleken daarnaast uitermate behendig te zijn in het leegtrekken van des Rijk’s subsidiepotten. Jaar na jaar na jaar…

Eerder tweetten we Wijnberg al over de opvallende aftekening in de cijfers; antwoorden werden beloofd maar nooit verstuurd. Alleen al in 2015 ontving de Correspondent 150.000 euro voor berichtgeving over de milieudoelen van de Verenigde Naties (VN). Deze subsidie werd mede gefinancierd door de Bill & Melinda Gates Foundation en is bedoeld om media te stimuleren ‘op een innovatieve manier verhalen te vertellen over de duurzame ontwikkelingsdoelen tot 2030 die de Verenigde Naties onlangs hebben vastgesteld’. Daarnaast maakte Stichting Democratie en Media 450.000 euro over aan het medium en ontving men 100.000 euro van het Stimuleringsfonds voor Persinnovatie.

Over gekauffte journalistiek gesproken!

Toen in 2015 voldoende goedgelovigen het verdienmodel van de Correspondent ondersteunden werd meteen een nieuwe functie in het leven geroepen, die van ‘Nestor’. Het orakel dat deze rol mocht gaan vervullen was, houdt u vast, Marc Chavannes! Chavannes die 42 jaar bij het NRC doorbracht bezocht in die tijd ook de Bilderberg conferentie (namelijk in 2011) net als zijn NRC baas Ben Knapen (in 1991).

Chavannes (3de van rechts) tijdens Bilderberg 2011.

Uiteraard hield Chavannes braaf zijn mond over wat daar werd besproken, want ach, journalistieke integriteit is nu eenmaal onderhavig aan carrièrekansen en invloed (zoals bij Karel van Wolferen). Dat integriteit niet het paradepaardje was van het NRC bleek ook al uit het feit dat deze krant in 2005 de resultaten van een enquête over de mening van de Nederlanders over de Europese grondwet stevig manipuleerden.

Media wordt al eeuwen door de elite gebruikt als propaganda, zo u wilt communicatiemiddel, ‘tussenstof’ voor de verspreiding van hun denkbeelden. Angst, dat is wat de Correspondent u nu op geheel nieuwe wijze serveert, met verdraaiing en omissie van belangrijke feiten als side dish.

Voor een goed medicijn daartegen verwijzen we u graag door naar werkelijk onafhankelijke journalisten. Lever ook weerstand aan deze ongefundeerde en weerbarstige fear-mongering; deel deze column en ondersteun onafhankelijke journalistiek met een donatie!